Ode aan mijn patiënten die er niet meer zijn

In de 12,5 jaar dat ik dierenarts ben, heb ik al veel dieren moeten laten inslapen. De pups en kittens van toen ik net begon met werken zijn inmiddels al op respectabele leeftijd of zijn er zelfs al niet meer…
Ik heb mijn eigen honden, dieren van goede vrienden, dieren van goede bekenden en ook veel onbekende en wilde dieren ingeslapen. Dit went nooit en blijft moeilijk en verdrietig.
Uiteraard laat ik alleen een dier inslapen als dit in het belang van het dier is, het is mijn plicht als dierenarts en het is ook de zorgplicht van het baasje om een dier in te laten slapen als het lijdt en niet meer beter kan worden. Rationeel sta ik er volledig achter en weet ik dat ik deze dieren hiermee een dienst bewijs en hen een pijnlijker en naarder einde bespaar.
Emotioneel blijft het moeilijk; het dier dat het zwaar heeft en het verdriet van de baasjes. Het lukt ook mij niet altijd om het droog te houden, zeker als het dieren (en baasjes) zijn die ik goed ken of waar de liefde voor het dier groot en herkenbaar is.
Onze huisdieren gaan geen mensenleven mee, als ze komen te overlijden, dan komt er een liefdevol plekje vrij voor een ander dier. Dieren die het een deel van hun leven slecht hebben gehad en bij een volgende baasje in een warm en liefdevol nest komen zullen hier volop van genieten en dankbaar voor zijn. Het vrijkomen van een liefdevolle plek voor een volgend dier helpt mij bij het verdriet van afscheid nemen van een dier.
Ik heb eens gehoord dat als je overlijdt, dat alle dieren waar je in je leven voor gezorgd hebt, op je staan te wachten in het hiernamaals! Dit zou geweldig zijn, hierdoor is overlijden ook lang niet meer zo erg. Zelf geloof ik hier niet echt in, maar ik zou dit wel graag willen geloven…
Zolang er aan een dier gedacht wordt, over hem of haar gesproken en gelachen wordt, is het dier nooit helemaal weg. Ik denk nog vaak aan mijn dieren die er niet meer zijn, aan mijn patiënten die er niet meer zijn en aan de dieren die ik heb moeten laten inslapen.
Ode aan mijn patiënten die er niet meer zijn, ik heb van jullie genoten en denk aan jullie!